Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Τα στραβά κι ανάποδα
Στη ζωή μου δεν υπήρξα αυτό που θα λέγαμε "τυχερός", όμως, τον φύλακα άγγελο μου τον είχα, όπως πολλοί από εμάς.
Στις 18/2/2011 υψηλές πιέσεις αίματος συνοδεία ιλίγγων και υψηλές τιμές ζαχάρου με έφεραν στα επείγοντα του Ευαγγελισμού. 3 Νύχτες και 2 μέρες έβγαλα στο φορείο,
έγινε η πλάτη μου ίσια σαν αλφάδι, ένιωσα στα κόκαλα μου το κρεβάτι του Προκρούστη, ήρθα και μαρτύρησα όλες μου τις αμαρτίες, ζήτησα έλεος από επίγειες και επουράνιες δυνάμεις, ενώ η ζωή τράβαγε την ανηφόρα...
Εν τω μεταξύ, κάτι ζυμώσεις στο αστρικό σύμπαν, όπου ο Άρης έπεσε από δίπλα της Αφροδίτης και κάλυψε το κενό της έκλειψης που σκίαζε τους ταύρους, ήρθε και έδεσε το γλυκό και η αφεντιά μου μεταφέρθηκε σε 3κλινο θάλαμο παρακαλώ !
Παρέα με δύο κουζουλούς από το κουζουλονήσι (Κρήτη), άρχισα ν ανοίγω και τα ματάκια μου που ήταν κλειστά τόσες μέρες ένεκα οι σκοτοδίνες, άρχισε να ξεστραβώνεται η τύχη μου και να έρχονται η μια άσπρη μέρα μετά την άλλη.
Οι κουζουλοί συμπάσχοντες Όμηρος και Μιχάλης διψάγανε για χωρατό και γέλιο όπως κι εγώ άλλωστε... Άρχισε να έχει πλάκα η όλη περιπέτεια. Τα πειράγματα μεταξύ μας καθημερινά, ο τζόγος δεν έλειπε ! Βάζαμε στοίχημα ποιος θα έχει το χαμηλότερο ζάχαρο στο θάλαμο. Έχανα βέβαια συχνά, γιατί ο Μιχάλης τόχε κάνει τάμα να το ρίξει κι εγώ δεν μπόραγα ν αντισταθώ στη σοκολάτα που με κοίταγε απάνω από το κομοδίνο. Στημένο το παιχνίδι !
Κάτω στα υπόγεια του Ευαγγελισμού, οι εξετάσεις ρούφαγαν αίμα κ γεννούσαν νούμερα και τα νούμερα δεν ήταν καλά... Η πίεση έκανε ελεύθερο τραμπολίνο, το ζάχαρο με κοίταγε αφ' υψηλού, κάτι εκατοντάδες μαμουνίδια (λιπίδια) κολυμπούσαν μέσα στο αίμα μου και οι ακροάσεις των γιατρών επάνω στο κορμάκι μου έδειχναν ένα επίμονο ενδιαφέρον για τα μαλακά μόρια της κοιλιάς μου. (Λες να είχαν ανακαλύψει εκείνο το παλιό ανευρυσματάκι?) Οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί και οι επιστήμονες άρχισαν να με κοιτάνε περίεργα κι εγώ να νιώθω σαν να μ έπιασαν επάνω από το βάζο της μαρμελάδας με την κουτάλα στο χέρι.
Καλά να πάθεις! Τώρα, τρέχα για αξονικές και μαγνητικές πίνοντας εκείνα τα καταγραφικά υγρά με την απαίσια γεύση.
Εν τέλει, δεν ήταν και τίποτα φοβερό το όλο κρυφτούλι με τους μαγνήτες και τα σκάνερ, πέρασε, με γυρίσανε πίσω, παλαιά ευρήματα -λέει- χωρίς αξιόλογα σημάδια βλάβης, πάμε γι άλλα δηλαδή να δουλεύουν και τα μηχανήματα μη σκουριάσουν...
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)